ترک هروئین
هروئین دیگر ماده‌ای است که از خانواده اپیوئیدها (افیون‌ها) است که نه همانند تریاک و کدئین کاملا طبیعی است و نه همانند متادون، کاملا شیمیاعی است. این ماده‌ی مخدر از فرآوری مورفین تولید میشود، بنابراین، در دسته نیمه صنعتی یا نیمه شیمیاعی‌ها قرار می‌گیرد.
عموما هنگامیکه فرد به دریافت مورفین وابسته شده و اصطلاحا تحمل وی نسبت میزان مرفین موجود در تریاک بالا می‌رود، برای احساس کردن مجدد سرخوشی، به سراغ مواد قوی‌تری همانند هروئین خواهد رفت. آثار مخرب این ماده برروی مغز بیشتر از تریاک بوده و ترک هروئین نیز به همین جهت، دشوارتر از ترک تریاک خواهد بود. اگر نیاز به مشاوره فوری برای ترک اعتیاد دارید، از دکمه‌های زیر استفاده نمایید.
هروئین چیست؟
هروئین یکی از مواد مخدر رایج در کشور بوده که رنگ خالص آن، کاملا سفید است. اما عموما دلال‌ها و فروشنده‌های خیابانی برای کم شدن قیمت آن، ناخالصی‌های متعددی همانند شیر خشک، نشاسته، پودرهای گلوکز و بی کربنات و قند و یا حتی در مواردی پودر گچ اضافه شده که رنگ آن را به قهوه‌ای تغییر می‌دهد. این ماده مخدر در ابتدا در قرن 19 میلادی به عنوان یک مسکن (ضد درد) معرفی گردید و خواص آن کاملا جدید بود. این ماده توانایی از بین بردن بیشتر دردها (حتی دردهای بسیار سنگین) را داشت.
اما چند دهه بعد، تحقیقات نشان داد که این ماده به شدت اعتیادآور بوده و علاوه بر آن، آثار جانبی مصرف آن بسیار خطرناک است. به همین جهت نیز از لیست داروهای درمانی خارجی شده و به لیست مواد مخدر اضافه شد. جالب است بدانید که در حال حاضر، تنها زمانی می‌توان از هروئین به عنوان ماده‌ی دارویی استفاده کرد که فرد دچار بیماری لاعلاج شده و درد شدیدی را متحمل میشود. در چنین مواردی، تیم پزشکی برای کم کردن درد، موادی از خانواده‌ی هروئین برای تسکین درد استفاده می‌کنند.
هروئین چگونه مصرف میشود؟
سه روش مصرف برای هروئین وجود دارد:
- استنشاق یا همان اسنیف از بینی
- کشیدن دود
- تزریق
مدل استنشاق یا اسنیف هروئین عموما در میان نوجوانان و جوانان رایج بوده و عموما نیز بعد از مدتی، برای تجربه‌ی لذت بیشتر به سراغ تزریق آن خواهند رفت. در مدل کشیدن دود هروئین، آن را برروی زر ورق (نسوز) ریخته و اندکی حرارت داده و سپس از طریق دهان دود را به درون ریه می‌کشند. در روش تزریق نیز عموما هروئین را در قاشق ریخته و با آب لیمو یا جوهر لیمو و ویتامین C ترکیب کرده و زیر آن را حرارت داده تا رنگ آن تغییر کند. سپس مایع را با سرنگ به درون رگ‌ها تزریق خواهند کرد.
افرادی که هروئین را تزریق می‌کنند، در شروع به کار از رگ‌های روی ساعد استفاده کرده که به مرور زمان، محل آن‌ها به شدت زخم شده و دیگر نمی‌توان از رگ‌های این محل استفاده کرد، سپس فرد به سراغ رگ پشت دست رفته و بعد از خشک شدن این رگ‌ها، به سراغ ساق پا خواهد رفت. پس از مدتی مصرف کردن این رگ‌ها نیز دچار مشکل شده که نهایتا فرد مجبور به استفاده از رگ گردن و نهایتا، تزریق مستقیم به بیضه میشود. احتمالا درد تزریق به بیضه را نمی‌توان تصور کرد، اما میزان اعتیاد به این ماده تا حدی بالا هست که فرد حاضر میشود سوزن را در بیضه‌ی خود فرو کند.
چرا هروئین اعتیاد آور است؟
هروئین نیز همانند سایر مواد افیونی، از سدهای خونی اطراف مغز (لایه‌ی محافظتی) عبور کرده و به گیرنده‌هایی با نام نوروفین در مغز متصل شده و عملکرد سیستم عصبی مغز را مختل می‌کنند. به دلیل ساختار متفاوت هروئین نسبت به سایر اعضای این خانواده (تریاک، کدئین، متادون و …)، این مخدر بسیار سریع در چربی بدن حل شده و به سرعت وارد مغز میشود. به همین جهت نیز آثار مصرف این ماده، به سرعت در فرد ظاهر شده و احساس سرخوشی، در چند دقیقه و حتی ثانیه‌ی بعد، کاملا مشهود است.
مواد مخدری که در چربی بدن حل میشوند (نسبت به موادی که در آب بدن حل میشوند)، ماندگاری بالاتری داشته و فرآیند پاکسازی طولانی‌تری خواهند داشت. از دیگر مخدرهایی که در چربی حل میشود، می‌توان به گل اشاره کرد. به همین جهت نیز ترک هروئین و ترک گل هر دو سخت‌تر از ترک سایر مخدرها هستند.
اگر فردی هروئین را بیش از دو هفته متوالی مصرف کند، مغز به متصل بودن مورفین حاصل شده از مصرف هروئین به گیرنده‌های نوروفین عادت کرده و در صورت توقف مصرف، علائم محرومیت (نرسیدن ماده مخدر)، در بدن ظاهر خواهد شد. اصلی‌ترین دلیل مصرف مجدد نیز ظهور علائم محرومیت بوده که هم به صورت جسمانی و هم به صورت ذهنی هستند. به همین دلیل نیز مصرف هروئین در زمان کوتاه نیز باعث معتاد شدن به آن شده و با گذر زمان، فرآیند ترک هروئین سخت‌تر از گذشته خواهد شد.
علائم اعتیاد به هروئین
یکی از سوالاتی که عموما از تیم پشتیبانی کمپ ترک اعتیاد مسیر سبز پرسیده میشود، این است که از کجا بفهمیم فردی معتاد به هروئین است؟ این سوال عموما توسط خانواده‌هایی که نگران فرزند و یا اقوام نزدیک خود هستند، پرسیده میشود. پروسه‌ی سرخوشی تا نیاز به مصرف مجدد هروئین بین 4 تا 24 ساعت بوده که هر چقدر مدت زمان مصرف بیشتر باشد، پروسه کوتاه‌تر خواهد شد. بنابراین، افرادی که مدت طولانی در حال مصرف این مخدر هستند، روزانه تا 6 بار باید هروئین مصرف کنند.
اولین نشانه‌های مصرف هروئین این است که فرد به مرور زمان، تمامی کارهای مهم را کنار گذاشته و فقط به دنبال سرخوشی ناشی از مصرف بوده و پس از آن مدتی کسل بوده و مجددا با ظاهر شدن علائم محرومیت، به دنبال مصرف مجدد خواهد بود. عقب افتادن کارهای مهم زندگی اولین اثر مصرف این ماده مخدر بوده که شاید سیگنالی برای نیاز به ترک هروئین باشد. دقت داشته باشید که تنها روشی که بتوان از اعتیاد یا پاک بودن مطمئن شد، انجام آزمایش است. اما به صورت خلاصه، علائم و نشانه‌های رفتاری مصرف هروئین به شرح زیر هستند:
- عقب ماندن از تمامی امور مهم زندگی
- کاهش آستانه تحمل و بالا رفتن پرخاشگری
- بی میلی به تمامی امور
- چرت زدن‌های غیر ارادی و بی وقفه
- ایجاد بهانه برای خارج شدن از جمع (دوستان یا خانواده)
- نیاز مکرر به پول
- کاهش تمرکز
- حالت تهوع و استفراغ
- منگی، گیجی، خواب آلودگی و چرت زدن
- تنگ شدن مردمک‌های چشم و تغییر حالت آن (حتی در نور کم)
- مشکلات تنفسی همانند تنگی نفس و سرفه
- بهم ریختن ساعت خواب
عوارض عدم ترک هروئین
در صورتیکه فرد به دنبال ترک هروئین نباشد، در کوتاه مدت و بلند مدت، عوارض متعددی برای وی اتفاق خواهد افتاد که متاسفانه، این عوارض تنها محدود به خود فرد معتاد نبوده و قطعا خانواده و اطرافیان را نیز درگیر خواهد کرد.
در کوتاه مدت
پس از گذشت مدت کوتاهی از مصرف این ماده مخدر، مشکلات زیر برای فرد رخ خواهد داد:
- بیخوابی
- مشکلات اضطراب و تنش ناشی از بیخوابی
- تکرر ادرار
- مشکلات و اختلالات عصبی و پنیک اتک
- بهم خوردن چرخه قاعدگی در بانوان
در بلند مدت
با گذر زمان، مشکلات جانبی ناشی از مصرف این ماده مخدر که اصلی‌ترین آن، کاهش رعایت بهداشت فردی است، احتمال بروز بیماری‌های جسمی بیشتر خواهد شد. یکی از خطرناک‌ترین بیماری‌هایی که در کمین افراد معتاد به هروئین است، بیماری‌های خونی همانند ایدز و هپاتیت بوده که در اثر مصرف سرنگ آلوده رخ خواهد داد. در افرادی که این ماده را به صورت تزریقی مصرف می‌کنند، به مرور زمان تمامی رگ‌های بدن خشک و پاره خواهد شد که نتیجتا، باعث بروز بیماری‌های پوستی میشود. عوارض عدم ترک هروئین در طولانی مدت به شرح زیر هستند:
- از بین رفتن اشتها و لاغری مفرط
- یبوست مستمر
- زخم و آبسه‌های پوستی (در صورت تزریق)
- ایدز
- هپاتیت
- از بین رفتن قدرت باروری و مرده زایی (در بانوان)
چرا هروئین باعث خارش پوست میشود؟
خارش پوست، یک واکنش طبیعی به وجود میکروب، عفونت یا هرگونه عوامل ناشناخته در سطح پوست است. هنگام مصرف هروئین، فرد مصرف کننده همواره احساس می‌کند که چیزی برروی پوست وی قرار گرفته و باید آن محل را بخاراند. این عادت تا جایی ادامه پیدا می‌کند که فرد حتی ممکن است پوست خود را برای کاهش احساس خارش، خراشیده و یا بکند. حضور مخدر هروئین در خون (و طبیعتا در جریان گردش خون)، باعث فعال شدن سیستم ایمنی در سطح پوست میشود.
بدن به دلیل ناشناخته بودن عامل وارد شده، سیستم محافظت از پوست یا همان احساس خارش را فعال می‌کند. دلیل اصلی ایجاد خارش بدن پس از مصرف هروئین و سایر مخدرهای افیونی، آزاد شدن هورمون هیستامین در سطح بدن است. طبیعتا یکی از روش‌های کاهش احساس خارش در زمان ترک هروئین، مصرف قرص‌های آنتی هیستامین است. همچنین یکی دیگر از دلایل خارش پوست، عدم رعایت بهداشت فردی است که منجر به تجمع میکروب و باکتری در پوست میشود.
ترک هروئین در خانه
میزان وابستگی ذهن و بدن به هروئین به حدی بالاست که با بروز علائم محرومیت، فرد اشتیاق بسیار بالایی به مصرف مجدد خواهد داشت. نرسیدن مواد مخدر نیز از طرف دیگر، باعث بروز مشکلات جسمانی و روحی فراوانی خواهد شد. به همین جهت نیز عموما ترک هروئین در منزل موفقیت آمیز نبوده و تنها باعث درد و رنج فراوان (چه خود معتاد و چه اطرافیان) خواهد شد و سپس فرد مجدد مصرف را شروع خواهد کرد. برای ترک هروئین به صورت قطعی، باید از خدمات کمپ‌های معتبر ترک اعتیاد استفاده کرد.
ترک هروئین در خانه چند روز طول میکشد؟
اگرچه ترک هروئین در خانه عموما موفقیت آمیز نیست، اما عموما زمانیکه فرد بتواند 7 الی 10 روز را بدون مصرف ماده مخدر دنبال کند، نصف مسیر را پیموده و پس از آن، میزان وسوسه‌های ذهنی و آشفتگی جسمی رو به کم شدن خواهد گذاشت. با این حال، طول دوره‌ی ترک هروئین عموما 21 روزه بوده که در این مدت نه تنها باید فرد از لحاظ جسمی تقویت شده و علائم محرومیت کاهش یابد، بلکه باید از لحاظ ذهنی نیز آماده‌ی نه گفتن به مواد را داشته باشد.
کمپ ترک هروئین
اگر خود فرد معتاد تصمیم به ترک هروئین بگیرد، می‌تواند از خدمات کمپ اختیاری استفاده کرده و در مدتی تقریبا سه هفته‌ای، با کمترین علائم و حتی بدون درد، تمام پاک شود. اما در صورتی که فرد با رفتن به کمپ مخالفت کرده اما زندگی اطرافیان را سخت کرده باشد، همانطور که در مقاله کمپ اجباری توضیح داده شد، امکان انتقال وی توسط اطرافیان به کمپ اجباری، امکان پذیر خواهد بود. تفاوتی میان کمپ اختیاری و اجباری وجود نداشته و برنامه درمان ثابت خواهد بود. دلیل تفاوت نام‌گذاری، فقط بر مبنای خواست خود معتاد یا اطرافیان وی است.
علائم ترک هروئین چیست؟
علائم ترک هروئین یا در کل تمامی مخدرهای اپیوئیدی (افیونی) زمانی اتفاق می‌افتند که فرد دچار محرومیت و نرسیدن ماده اصلی شده و غلظت این ماده در خون کاهش یابد. علائم ترک هروئین به سه قسمت جسمی، روان‌شناختی و نهایتا علائم نادر تقسیم شده که به شرح زیر هستند:
علائم جسمی: در هنگام نرسیدن ماده مخدر علائمی در جسم فرد ایجاد شده که عموما شامل کرامپ عضلانی، دردهای استخوانی و عضلانی، ضعف کلی بدن، لرز، بالا رفتن تعریق، خارش پوستی، آبریزش بینی و چشم، عطسه، تغییرات سیستم گوارشی (اسهال یا یبوست)، پریاپیسم، سرگیجه و … میشوند.
علائم روان‌شناختی: در مدت نرسیدن ماده مخدر، روان فرد نیز دستخوش تغییراتی شده که باعث بروز علائم افسردگی، اضطراب و … شده که این حالات نیز باعث پنیک اتک، آکاتیژیا، توهم و پارانویا، بی خوابی و آژیتاسیون میشود.
علائم نادر: این علائم به ندرت بروز کرده اما در صورت ظاهر شدن این علائم، باید هرچه سریعتر به متخصص ترک اعتیاد مراجعه نمایید. این علائم شامل آریتمی ضربان قلب (ضربان ناموزون)، تشنج، خشک شدن بدن یا دهیدراسیون و حتی در بعضی موارد سکته مغزی و … است.
به دلیل جدی بودن بعضی از علائم ترک هروئین، همواره توصیه میشود که به جای ترک در خانه، فرد حتما به کمپ‌های معتبر ترک اعتیاد مراجعه نموده تا عوارض جانبی ترک تحت نظر متخصصان به حداقل برسند. در تمامی کمپ‌های معتبر، پرسنل متخصص در محل حضور داشته تا در صورت بروز هرگونه علائم جانبی، پروسه‌ی پیشگیری به سرعت آغاز شود.
علائم ترک هروئین چه زمانی شروع میشوند؟
پس از گذشت 8 الی 12 ساعت تا نهایتا 48 ساعت از آخرین مصرف (بسته به میزان مصرف، جنسیت، سن و …)، اولین علائم ترک هروئین در فرد ظاهر شده و فاز اصلی ترک هروئین بین 7 تا 10 روز طول میکشد. از آنجاییکه هروئین از خانواده‌ی آگونیست‌های کوتاه اثر است، فرآیند ترک آن نسبت به آگونیست‌های بلند اثر (همانند متادون و لام) زودتر شروع خواهد شد.
داروی ترک هروئین
برای ترک انواع مواد مخدر، از داروهای شبه مخدر (متادون و بوپرنورفین) و یا ضد مخدر (همانند نالتروکسان) استفاده میشود. در مقاله، داروهای ترک اعتیاد به این موضوع پرداخته‌ایم. با این حال، مصرف خودسرانه انواع داروها به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود. داروهای ترک اعتیاد نه تنها ممکن است باعث واکنش‌های شدید بدن شوند، بلکه ممکن است باعث اعتیاد مجدد به خود دارو شوند. روند درمان با استفاده از دارو، تنها باید تحت نظر پزشک متخصص انجام شده تا دوز مصرف روزانه کاملا مشخص شود.
مراحل ترک قطعی هروئین
برای ترک هروئین در ابتدا مراحل سم زدایی انجام شده تا بدن فرد از وجود ماده مخدر پاک شود. سپس در طول دوره‌ی درمان، جلسات روان درمانی متعددی برگذار خواهد شد تا قدرت ذهنی فرد بالا رفته و بتواند در برابر مواد مخدر، مستحکم باقی بماند. علاوه بر آن، یکی از دلایل اصلی اعتیاد، همواره فقر بوده است. در مدت حضور در کمپ ترک هروئین، دوره‌های کارورزی نیز برگذار خواهد شد تا با یادگیری مهارت جدید، مددجو بتواند جایگاه اجتماعی بهتری برای خود ایجاد نموده و همواره از اعتیاد دور بماند.
روش صحیح ترک اعتیاد به هروئین
قطع مصرف ناگهانی مواد مخدر، باعث بروز علائم جانبی شده که حتی ممکن است گاهی از توهمات ناشی از مصرف خود ماده مخدر بیشتر باشد. در مدرن‌ترین متدهای ترک اعتیاد، مصرف ماده مخدر به هیچ عنوان به یکباره قطع نشده، بلکه با توجه به شرایط جسمی و روحی مددجو، متد درمان انتخاب خواهد شد. سن، جنسیت، مدت زمان مصرف، حجم مصرف، نوع مصرف هروئین و … از اصلی‌ترین پارامترها در تعیین روند درمان بوده که باید تحت نظر پزشک مجرب تعیین شوند.
ماده مخدر هروئین، از خانواده افیون‌ها بوده که میزان و قدرت مورفین آن به شدت بالا است. به همین جهت، ترک این ماده مخدر، نیاز به متدهای اصولی و علمی داشته که در مرحله اول بر پاکسازی بدنی و در مرحله دوم بر توان ذهنی (از طریق جلسات روان درمانی) تمرکز نماید. برای مشاوره رایگان تلفنی، برروی لینک کلیک نموده و یا با شماره 09125034061 تماس بگیرید.
ماده مخدر هروئین به صورت داخل دادن دود، تزریق و اسنیف مصرف میشود. افرادی که هروئین را تزریق کنند، زخم‌های متعددی را برروی بدن خود ایجاد کرده که کاملا مشهود است. علائم کلی اعتیاد به هروئین به شرح زیر است:
- کاهش آستانه تحمل و پرخاشگری
- بی میلی به تمامی امور زندگی (حتی امور مهم)
- چرت زدن و خواب های بی برنامه
- بهانه تراشی برای جدا شدن از جمع
- نیاز مکرر به پول
- حالت تهوع و استفراغ
- منگی، گیجی و عدم تمرکز
- تنگ شدن مردمک (حالت پونزی)
- مشکلات تنفسی همانند سرفه
- بهم ریختن قاعدگی (در بانوان)
وابستگی ذهنی و جسمی این ماده مخدر باعث مصرف مجدد آن شده که در طولانی مدت باعث بیماری های جسمی و فقر خواهد شد. از جمله بیماری هایی که به دلیل مصرف این ماده مخدر ایجاد میشود، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بیخوابی
- تکرر ادرار
- از دست دادن اشتها و لاغری
- زخم و آبسه های پوستی
- خشک شدن رگ ها
- ایدز و هپاتیت (در صورت تزریق)
- از دست دادن قدرت بارداری و مرده زایی (در بانوان)
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.